I Want My MTV Nostalgia
 
Net, al vrolijk MSN'end, kwam het gesprek opeens op MTV. Over hoe alles vroeger veel beter was. En dus - en vooral! - ook MTV. In 1994 was er op MTV Most Wanted met Ray Cokes, maar natuurlijk ook Greatest Hits met Paul King*, waarvan ik me altijd of vroeg of zijn bakkebaarden soms helemaal rond zijn oren groeide. De European Top 20 met Simone Angel, Hitlist UK, 120 Minutes en Alternative Nation met Toby Amies, die nooit doorbrak met zijn bandje, maar als presentator wel een van mijn helden. Marijne van der Vlugt, Carolyn Lilipaly, Kristine Backer met haar sexy accent, de hoogblonde Zweedse waarvan ik me de naam niet meer herinner. Ook waren er natuurlijk Beavis and Butthead en Daria, een spin-off daarvan. En de door kunstacademiestudenten gemaakt promofilmpjes voor MTV zelf.
MTV leerde mij meer engels dan al die aardige leraren op school en voorzag me tegelijkertijd van een behoorlijke muzikale voedingsbodem. Hitlist UK en Alternative Nation katalyseerde mijn behoefte aan goede alternative muziek en zorgden ervoor dat bands als Pulp en Smashing Pumpkins mijn favorieten werden. Iemand had destijds zo slim moeten zijn om de tijd stil te zetten, zodat we nog altijd gevangen zaten in die tijd. Jammer genoeg is het nu te laat, MTV is nog wel in de lucht, maar in feite allang overleden.
 
[*] Pas veel later kwam ik erachter dat deze meneer verantwoordelijk was voor een subliem staaltje blije jaren '80 pop: Love and Pride.

Ik leer net bij Stereo dat Alex Kapranos van Franz Ferdinand vroeger bij The Karelia zat. En omdat Franz Ferdinand dit jaar helemaal is doorgebroken, wordt het 'succes'-album Divorce At High Noon van The Karelia opnieuw uitgebracht. Ooit kocht ik dat album, tweedehands, voor een paar gulden. Zou mijn originele CD nu straks een hoop geld waard gaan worden? E-Bay, here I come! ;-)

Werfpop was leuk! Zelden zoveel bekenden gezien op een festival ook. De muziek was verrassend. De eerste uren van de dag stond ik geld te innen bij de toiletten, maar de muziek van Sioen ging toen toch niet langs mee heen. Sioen, een Belgisch bandje waar ik tot gisteren nog nooit van gehoord, werd mijn ontdekking van de dag. Mooie luisterliedjes (denk Starsailor, denk Coldplay), maar dan voorzien van een extra muzikale dimensie door prachtig piano- en bovenal vioolspel. Wat later op de dag kon ik me ook in het publiek mengen en was Stuurbaard Bakkebaard de volgende band waar ik oprecht blij van werd. Bij hun doe-het-zelf 'potten en pannen'-pop waande ik me al snel tussen de in het Parijs van de jaren '50, waar tussen de clochards een bandje heerlijk staat te rammelen. Olabola was ook goed. Ro (die van Paradise Funk en ooit het legendarische Gotcha!) is een geweldige frontman (of MC, wat u wil) en kreeg het publiek aardig mee. Muzikaal erg veelzijdig (van soul tot drum 'n' bass) ook. The Bays waren dat dan weer niet en verveelden me te snel, ook al hadden ze in het begin van hun site een fijne electro-groove te pakken. Ook erg electronisch waren All Hands on Deck, 5 DJ's (gewapend met 10 draaitafels, 5 mixers en een hoop effect-apparatur) wiens korte set me bijzonder kon bekoren. Zo kwamen o.a. de laatste single van Armand van Helden, Andrea Boria's Bucci Bag en nog wat van mijn favoriete plaatjes langs. Een mooie afsluiter voor een bijzonder geslaagd festival.

Zie ook wat de organisatie er zelf van vond en bekijk een fotoreportage.

Dead Poets Society. Hij was laatst weer op TV en ik heb genoten.

De eerste keer dat ik de film zag was ik nog vrij jong. Ik meen dat het de avond was dat RTL5 in de lucht ging. Ze hadden DPS uitgezocht om te vertonen op de eerste uitzendavond en ik kreeg daar ongeveer de laatste helft van de film van mee. Ik was destijds nog wat jonger (volgens mij) dan de hoofdrolspelers in de film en ik was behoorlijk kapot van het einde.

(spoiler-alert! als je de film nog moet zien kun je nu beter stoppen met lezen)

Zaterdagavond heb ik hem (voor de tweede keer) herzien, nu helemaal. De film maakt nog steeds indruk, maar ik sta er nu wel iets nuchterder tegenover. Sommige van die jongens zijn wel erg stereotypisch (de nerd, de meisjesjager, etc.) en ze pakken de lessen van Keating wel heel erg snel op. Maar als je daar niet te veel op let, word je heerlijk meegesleept. De thema's - Carpe Diem en vind jezelf - spreken me bijzonder aan (je reinste levenslessen!) evenals de vriendschap en het spannende genootschap die/dat de jongens delen. De zelfmoord van de jongen en de daaropvolgende onthutsing bij zijn vrienden en later ook Keating raken me nog steeds en de slotscene ("Oh Captain My Captain") is prachtig..

Overigens, wat ik me ook nog afvroeg: Waarom zou (irl) iemand die op een dergelijke manier les geeft, ueberhaupt op zo'n school gaan werken? Of bestonden er in die tijd helemaal nog geen alternatieve vormen van onderwijs (was Steiner toen nog te omstreden...?)?

Goed nieuws: Ik heb geen Pfeiffer meer! Over twee weken moet ik nog wel naar het ziekenhuis om mijn bloed te laten testen, maar de uitslag van de laatste bloedtest was al in mijn voordeel. Het is nog niet helemaal verdwenen uit mijn bloed, maar het zag er verder wel goed uit. Ook mijn lever functioneert weer naar behoren, maar ik mag de komende drie maanden nog geen alcohol en moet die tijd ook niet al teveel hooi op mijn vork nemen. Ik heb goede hoop dat een eventuele nasleep valt te vermijden. :-)

Verder is er morgen Werfpop, mijn eerste concert cq. festival in maanden. Overdag moet ik daar werken (weet nog niet precies hoe of wat), maar 's avonds kan ik gaan kijken of Olabola (vorig jaar namens Catena nog benaderd voor de El Cid-week) en The Bays de moeite waard zijn. Het schijnt mooi weer te worden, dus ik heb er wel zin in.

Er komt een nieuwe Cd van Interpol aan!

Van hun website:

New Album Complete: The guys have finished mixing the new album and are now out of the studio. The album is entitled 'Antics' and will be released September 27 worldwide and September 28 (U.S).

The track listing is as follows:
1. Next Exit
2. Evil
3. NARC
4. Take You On A Cruise
5. Slow Hands
6. Not Even Jail
7. Public Pervert
8. C'mere
9. Length Of Love
10. A Time To Be So Small

Het programma voor vandaag:

*Het bijzonder geestige Hoe ik dom geworden ben van Martin Page uitlezen. Hoe gek het boek (en de hoofdpersoon ook is), wat beschreven wordt is vaak erg herkenbaar.

*De EK-finale tussen Portugal en Griekenland kijken, alhoewel dat vast heel saai wordt. Ik hoop op bevliegingen van Figo en Ronaldo, anders wordt het een bloedeloze 0-0, vrees ik.

*Papillon, blijkbaar een van de beste gevangenisfilms ooit, kijken (vanavond op Nederland 1). Ik ben benieuwd!

Veel gedraaid deze week:

!!! - Louden Up Now. De band wiens muziek nauwelijks valt te typeren. En dan hebben we het nog niet eens over de naam gehad... Ergens tussen electro, punk, funk en dance? Ik weet het niet. Goed klinkt het in ieder geval.

Four Tet - Pause. Moet nog een beetje bezinken. Maar in ieder niet geval niet veel minder dan het prachtige Rounds.

Franz Ferdinand - Franz Ferdinand. Mijn 'feel good'-album van dit jaar. En vast ook van de komende jaren.

Legowelt - Klaus Kinski (ep) - prachtige electro(-nica) uit Den Haag. Bijzonder fraai.

The Rapture - Echoes. Helaas gemist toen ze in Nederland waren, de afgelopen. Echoes is in retrospect misschien wel mijn favoriete album van 2003... Zeer veelzijdig, maar altijd goed!

The Stooges - Fun House. 'I Feel Alright' zingt Iggy Pop in 1970. Ik heb het zelden iemand overtuigender horen brengen. Wat een energie gaat er uit van deze plaat (waarvan TV Eye het bekendste, maar zeker niet het leukste nummer is). Wauw!