Unburst Bubbles

"it's a crime i never told you 'bout the diamonds in your eyes"

12.7.04

Als kleinen dikkerd kroop ik op 14 juli 1979 naar buiten en zag het eerste té felle TL-licht. Soit, ik was eruit en voelde me, als overrijpe embryo, klaar om ne keer goe van dat leventje te profiteren.
Werfpop was leuk! Zelden zoveel bekenden gezien op een festival ook. De muziek was verrassend. De eerste uren van de dag stond ik geld te innen bij de toiletten, maar de muziek van Sioen ging toen toch niet langs mee heen. Sioen, een Belgisch bandje waar ik tot gisteren nog nooit van gehoord, werd mijn ontdekking van de dag. Mooie luisterliedjes (denk Starsailor, denk Coldplay), maar dan voorzien van een extra muzikale dimensie door prachtig piano- en bovenal vioolspel. Wat later op de dag kon ik me ook in het publiek mengen en was Stuurbaard Bakkebaard de volgende band waar ik oprecht blij van werd. Bij hun doe-het-zelf 'potten en pannen'-pop waande ik me al snel tussen de in het Parijs van de jaren '50, waar tussen de clochards een bandje heerlijk staat te rammelen. Olabola was ook goed. Ro (die van Paradise Funk en ooit het legendarische Gotcha!) is een geweldige frontman (of MC, wat u wil) en kreeg het publiek aardig mee. Muzikaal erg veelzijdig (van soul tot drum 'n' bass) ook. The Bays waren dat dan weer niet en verveelden me te snel, ook al hadden ze in het begin van hun site een fijne electro-groove te pakken. Ook erg electronisch waren All Hands on Deck, 5 DJ's (gewapend met 10 draaitafels, 5 mixers en een hoop effect-apparatur) wiens korte set me bijzonder kon bekoren. Zo kwamen o.a. de laatste single van Armand van Helden, Andrea Boria's Bucci Bag en nog wat van mijn favoriete plaatjes langs. Een mooie afsluiter voor een bijzonder geslaagd festival.

Zie ook wat de organisatie er zelf van vond en bekijk een fotoreportage.