Gisteren was een leuke dag:

* Ik kocht de mooi uitgevoerde DVD van Anyway The Wind Blows, de eerste lange speelfilm van dEUS' Tom Barman. Ik ga straks kijken, maar ik ben in ieder geval blij dat ik nu regelmatig het prachtige 'Summer's Here' van Magnus regelmatig kan draaien.

* Ik hoorde dat ik maandag gratis naar Pinkpop mag! En dat is natuurlijk altijd leuk, alhoewel het festival zich de laatste jaren steeds meer van mijn muzikale interesses vervreemd heeft. Of is het andersom? Hoe dan ook, het lijkt me leuk Franz Ferdinand te zien. Kijken of Matinee en Take Me Out me in die hoedanigheid ook nog uiterst vrolijk weten te maken. The Roots, Moloko en Goldfrapp heb ik al eens gezien, maar een tweede keer kan natuurlijk nooit kwaad. Zolang ik Lenny Kravitz maar weet te vermijden...

* Ik herontdekte Plaid en realiseerde me dat zij samen met Boards of Canada toch wel de nieuwe vaandeldragers van WARP zijn.

Net ontdekt: een nieuw, leuk weblog in de vorm van harm.zutaten.nl. Veel leuke stukjes over muziek, film, politiek en bovenal een prachtige vormgeving.

Net herontdekt: New Slang van The Shins. Wat een ontzettend mooi liedje. Je zou welhaast zeggen dat The Shins ruim 30 jaar te laat een van de mooiste liedjes uit de jaren '60 hebben geschreven.

Af en toe zet je een CD op en komt er een liedje langs dat je vol in je hart treft. Vanavond was dat Come To Me, van Björk (staat op Debut). De manier waarop ze dit liedje zingt, klinkt zo verliefd. Ik zou me bij wijze van spreken meteen in haar armen willen storten, niets meer willen zeggen en me intens gelukkig voelen.

Come to me
I'll take care of you
Protect you
Calm, calm down
You're exhausted
Come lie down
You don't have to explain
I understand

You know
That I adore you
You know
That I love you.
So don't make me say it
It would burst the bubble
Break the charm.

Jump off
Your building's on fire
And I'll catch you, I'll catch you
Destroy all that is keeping you back
And then i'll nurse you
I'll nurse you
I'll touch you

You know
That I adore you
You know
That I love you.
So don't make me say it
It would burst the bubble
Break the charm.

Andy Kaufman leeft!

Een paar jaar geleden zag ik de prachtige film Man on the Moon over de geniale komiek Andy Kaufman, die 20 jaar geleden overleed. Althans, dat was wat iedereen dacht... want hij schijnt nog te leven! Hij heeft een weblog, waarop hij meldt dat de grap lang genoeg heeft geduurd:

"Sorry about faking my death. I always knew my biggest supporters would play along until it was the right time for me to return. Yesterday, being the 20th anniversary, was a long enough time to go away. No one has ever gone away that long before."

Het zal vast een hoax zijn, maar grappig is het wel.

Een wel aardige persoonlijkheidstest vond ik [via Gé] bij Psychotest. Je bent er zo mee klaar en uiteindelijk komt er een analyse uitrollen die soms de spijker op zijn kop slaat:

-Herman bezit een intense persoonlijkheid die zeer sterk reageert op prikkels, zo sterk dat hij vaak behoefte heeft om zich alleen terug te trekken om niet overbelast te geraken. Je kunt hem vergelijken met een delicaat instrument dat signalen uit de omgeving registreert, maar te sterke signalen moet vermijden om niet beschadigd te geraken.
-Herman is een typische avond-mens. Zelfs in zijn slaap is hij nooit helemaal ontspannen. Hij droomt frequent en zijn droomleven is goed ontwikkeld. Hij kan ’s morgens moeilijk uit zijn bed.
-Herman streeft ernaar zijn opties zolang mogelijk open te houden, en zal daarom belangrijke beslissingen zo lang mogelijk uitstellen.

...maar soms ook de plank volledig misslaat:

-Herman is bijzonder gevoelig voor pijn. Zelfs een douche met koude water kan hem al de adem afsnijden. En hij kan bij manier van spreken de pijn reeds voelen als hij de tandarts nog maar ziet naderen ! Op lichamelijk gebied is hij niet erg dapper.
-Van alle psychologische types uit ons psycho-test systeem beschikt Herman over het grootste gevoel voor humor, omdat hij zichzelf het beste weet te relativeren. (wat een eer, maar ook: wat een rare gevolgtrekking!)

Pagina 23

"Another way of expressing the same point is that what is disturbingly stressful to one person is pleasantly challenging the other." (Developing Minds, Michael and Marjorie Rutter)

1. Neem het dichtstbijzijnde boek vast.
2. Open het boek op pagina 23.
3. Vind de vijfde zin.
4. Neem deze zin over op je blog, samen met deze instructies

[via Brighter Hell...]

What Classic Movie Are You?
personality tests by similarminds.com

10 jaar geleden kwam Suede's geweldige album Dog Man Star uit. Dog Man Star stond bol van de dramatiek en de bombast en heeft een wat mythisch sfeertje. De haat-/liefdeverhouding tussen zanger Brett Anderson en gitarist Bernard Butler was waarschijnlijk de katalysator van al dat moois, want toen Butler opstapte, kwam Suede op de proppen met het alles behalve slechte, maar veel minder mooie Coming Up. Vandaag las ik dat Butler en Anderson het weer samen gaan proberen en zelfs al 15 nummers klaar hebben!

"Firstly I can confirm that me and Bernard are working together again. We've written about 15 songs so far and even though it's early days I can honestly say that I believe the work to be up there with some of the best things we've ever done.", zegt Anderson.

Ik ben benieuwd: nu maar hopen dat Anderson net als ik ook We Are The Pigs of New Generation of Stay Together tot 'the best things' rekent...

Voor het vinden van bijzonder fijn mixwerk kun je terecht bij Boom Selection. Ik kwam daar deze DJ Set tegen met o.a. Mouse on Mars en Doormouse. Erg chaotisch, maar dat mag ik wel. Als dat niet jouw kopje thee is, kun je misschien beter hiernaar (Destiny's Child, 2pac, R. Kelly, etc.)luisteren. Misschien moet ik zelf ook eens met Mixmeister aan de slag.

Bij gebrek aan motivatie (en wie weet ter lering ende vermaeck) hier een lijstje van muziek waar ik de laatste tijd veel naar luister:

The Rapture - Echoes. Als er een band punk en dance weet te combineren, is het The Rapture wel (of kent iemand er nog meer - zo ja, roep via het reactievenster, ik ben erg benieuwd!). Leren kennen via House Of Jealous Lovers, dat een floorfiller zou moeten zijn. Desalniettemin zijn nummers als Heaven, I Need Your Love (hoe kun je daar stil bij blijven zitten) en het opruiende The Coming Of Spring ook wel erg goed. Live schijnt dit nog beter te zijn.

Legowelt - Wirtschaftswunder. Electronica van Nederlandse makelijk met een grote hang naar de jaren '80 en als ik iets precies prettig vind is het dat laatste wel. Lekker wegdromen op het 'Koude Oorlog'-gevoel en af en toe zelfs New Order denken te herkennen.

Erlend Oye - DJ Kicks. Een paar jaar geleden sprak men van 'Quiet Is The New Loud' en was de band van Oye, Kings of Convenience, een van de vaandeldragers van de zogenaamde New Acoustic Movement. Inmiddels heeft ie middels een solo-album en dit album laten bewijzen dat ie ook op andere muzikale fronten aardig uit de voeten kan. Het bijzondere aan dit album is dat Oye veel van de nummers die hij aan elkaar rijgt heeft verrijkt met zijn eigen stemgeluid, waardoor het geheel nog meer een eenheid lijkt. Hoogtepunten zijn zijn eigen Sheltered Life, Roykssop's Poor Leno waar Oye de tekst van There Is A Light That Never Goes Out heen zingt en 2d2f van Avenue D (wie dacht dat Peaches schunnige teksten uitkraamde, moet dit nummer maar 's downloaden).

Tortoise - It's All Around You. De nieuwe Tortoise brengt weinigs nieuws onder de zon. Gelukkig zijn ze wel erg goed in hetgeen wat ze doen, dus deze plaat staat alvast hoog in de virtuele jaarlijstjes. Het nummer Crest doet vooralsnog mijn hart het snelst kloppen.

Explosions In The Sky - Those Tell The Thruth Shall Never Die, Those Who Tell The Truth Shall Live Forever. Een albumtitel naar mijn hart. Explosions borduurt voort op de postrock van Slint en Mogwai, maar de manier waarop mag er heel erg zijn. Have You Passed Through The Night komt hard aan en de climax in A Poor Man's Memory doet de rest. Brok in mijn keel, kippenvel, tranen in mijn ogen.