Bij gebrek aan motivatie (en wie weet ter lering ende vermaeck) hier een lijstje van muziek waar ik de laatste tijd veel naar luister:
The Rapture - Echoes. Als er een band punk en dance weet te combineren, is het The Rapture wel (of kent iemand er nog meer - zo ja, roep via het reactievenster, ik ben erg benieuwd!). Leren kennen via House Of Jealous Lovers, dat een floorfiller zou moeten zijn. Desalniettemin zijn nummers als Heaven, I Need Your Love (hoe kun je daar stil bij blijven zitten) en het opruiende The Coming Of Spring ook wel erg goed. Live schijnt dit nog beter te zijn.
Legowelt - Wirtschaftswunder. Electronica van Nederlandse makelijk met een grote hang naar de jaren '80 en als ik iets precies prettig vind is het dat laatste wel. Lekker wegdromen op het 'Koude Oorlog'-gevoel en af en toe zelfs New Order denken te herkennen.
Erlend Oye - DJ Kicks. Een paar jaar geleden sprak men van 'Quiet Is The New Loud' en was de band van Oye, Kings of Convenience, een van de vaandeldragers van de zogenaamde New Acoustic Movement. Inmiddels heeft ie middels een solo-album en dit album laten bewijzen dat ie ook op andere muzikale fronten aardig uit de voeten kan. Het bijzondere aan dit album is dat Oye veel van de nummers die hij aan elkaar rijgt heeft verrijkt met zijn eigen stemgeluid, waardoor het geheel nog meer een eenheid lijkt. Hoogtepunten zijn zijn eigen Sheltered Life, Roykssop's Poor Leno waar Oye de tekst van There Is A Light That Never Goes Out heen zingt en 2d2f van Avenue D (wie dacht dat Peaches schunnige teksten uitkraamde, moet dit nummer maar 's downloaden).
Tortoise - It's All Around You. De nieuwe Tortoise brengt weinigs nieuws onder de zon. Gelukkig zijn ze wel erg goed in hetgeen wat ze doen, dus deze plaat staat alvast hoog in de virtuele jaarlijstjes. Het nummer Crest doet vooralsnog mijn hart het snelst kloppen.
Explosions In The Sky - Those Tell The Thruth Shall Never Die, Those Who Tell The Truth Shall Live Forever. Een albumtitel naar mijn hart. Explosions borduurt voort op de postrock van Slint en Mogwai, maar de manier waarop mag er heel erg zijn. Have You Passed Through The Night komt hard aan en de climax in A Poor Man's Memory doet de rest. Brok in mijn keel, kippenvel, tranen in mijn ogen.
The Rapture - Echoes. Als er een band punk en dance weet te combineren, is het The Rapture wel (of kent iemand er nog meer - zo ja, roep via het reactievenster, ik ben erg benieuwd!). Leren kennen via House Of Jealous Lovers, dat een floorfiller zou moeten zijn. Desalniettemin zijn nummers als Heaven, I Need Your Love (hoe kun je daar stil bij blijven zitten) en het opruiende The Coming Of Spring ook wel erg goed. Live schijnt dit nog beter te zijn.
Legowelt - Wirtschaftswunder. Electronica van Nederlandse makelijk met een grote hang naar de jaren '80 en als ik iets precies prettig vind is het dat laatste wel. Lekker wegdromen op het 'Koude Oorlog'-gevoel en af en toe zelfs New Order denken te herkennen.
Erlend Oye - DJ Kicks. Een paar jaar geleden sprak men van 'Quiet Is The New Loud' en was de band van Oye, Kings of Convenience, een van de vaandeldragers van de zogenaamde New Acoustic Movement. Inmiddels heeft ie middels een solo-album en dit album laten bewijzen dat ie ook op andere muzikale fronten aardig uit de voeten kan. Het bijzondere aan dit album is dat Oye veel van de nummers die hij aan elkaar rijgt heeft verrijkt met zijn eigen stemgeluid, waardoor het geheel nog meer een eenheid lijkt. Hoogtepunten zijn zijn eigen Sheltered Life, Roykssop's Poor Leno waar Oye de tekst van There Is A Light That Never Goes Out heen zingt en 2d2f van Avenue D (wie dacht dat Peaches schunnige teksten uitkraamde, moet dit nummer maar 's downloaden).
Tortoise - It's All Around You. De nieuwe Tortoise brengt weinigs nieuws onder de zon. Gelukkig zijn ze wel erg goed in hetgeen wat ze doen, dus deze plaat staat alvast hoog in de virtuele jaarlijstjes. Het nummer Crest doet vooralsnog mijn hart het snelst kloppen.
Explosions In The Sky - Those Tell The Thruth Shall Never Die, Those Who Tell The Truth Shall Live Forever. Een albumtitel naar mijn hart. Explosions borduurt voort op de postrock van Slint en Mogwai, maar de manier waarop mag er heel erg zijn. Have You Passed Through The Night komt hard aan en de climax in A Poor Man's Memory doet de rest. Brok in mijn keel, kippenvel, tranen in mijn ogen.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home