Vanavond mogen ervaren en voorlopig nog nasmeulend op het netvlies: Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Het ingenieuze scenario is van de hand van Charlie Kaufman, die ook de scenarios schreef voor Adaptation en Being John Malkovich. Deze film is wat mij betreft nog beter dan die twee, vooral omdat de film emotioneler is, nog meer een hart heeft en daarom meer dan 'leuk bedacht' is. Het gegeven van de film is eenvoudig: de relatie van Joel (Jim Carrey) en Clementine (Kate Winslet) loopt op de klippen en Clementine besluit haar herinneringen aan Joel te laten wissen, waarop Joel als reactie hetzelfde doet. Joel besluit Clementine echter weer voor zich te winnen: naarmate zijn herinneringen aan haar verdwijnen, besluit hij het proces tegen te werken. Het wordt echter allemaal wel wat lastiger in beeld gebracht: enkele subplots en de herinneringen en echte belevingswereld van Joel wisselen elkaar af. Uiteindelijk blijtk dat het wellicht nooit zal werken tussen Joel en Clementine, maar dat ze elkaar wederom vinden en besluiten het weer te proberen met elkaar, ondanks het besef dat het vast weer fout af zal lopen, kan ik alleen maar toejuichen. "Better to have loved and lost, than to have never loved at all."

Eternal Sunshine of the Spotless Mind is wat mij betreft een erg grote aanrader. Het scenario is om van te watertanden, de film zet je aan het denken en houdt je scherp en bovenal wordt de liefde tussen Joel en Clementine (wat ziet ze er knap uit!) adembenemend mooi in beeld gebracht. In dat opzicht deed de film (zeker de eerste tien minuten) me ook wel wat aan Lost in Translation denken.