Inmiddels ben ik druk aan de gang met het samenstellen van mijn CD voor de De Grote Subjectivisten (Anti-)Valentijns CD-R Cirkel. Het wordt zoals het er nu naar uit ziet een CD met mooie, treurige liedjes (denk Elliott Smith, Ben Christophers, Unbelievable Truth) en een vleugje postrock, alles in het teken van het grote liefdesverdriet. Maar toch met een hoopvol einde. Althans, dat is de bedoeling. Zo'n 40 minuten aan muziek heb ik al. De rest moet ik er nog bij zoeken. Het nare is dat ik veel mooie muziek op vinyl heb, maar niet echt de mogelijkheid dat op een CD te zetten. Een enkel nummer heb ik via Kazaa nog wel kunnen vinden (met een behoorlijke bitrate uiteraard), maar lang niet alles helaas. Wat me tot dusverre opvalt is dat ik er geen enkele vrouwenstem bij heb zitten. Zelfs Bjork, Tori Amos en Lisa Germano hebben de eerste schifting niet overleefd, terwijl ik me toch wel vaak geroerd voel als ik naar hun mooie albums luister. Goed, ik heb nog een weekje de tijd.