IFFR (4) Na Tan de Repente liepen we via de Coolsingel - om even te pinnen - terug naar het Schouwburgplein, richting Pathe. Inmiddels begon het te sneeuwen en kleurde mijn donkerblauwe jas langzaam wit. Eenmaal in Pathe aangekomen, moesten we naar zaal 5, alwaar we Onibus 174, een Braziliaanse documentaire over een buskaping, gingen kijken. Het bleek een van de hoogtepunten van mijn festival te worden. De film was met name in de twee helft erg spannend, ook al wisten we al hoe het af zou lopen (dat was aan het begin verteld). Knap was ook hoe de achtergrond van de buskaper, een aan drugs verslaafde straatjongen, in beeld werd gebracht. Uiteindelijk bleek deze documentaire dan ook vooral een spiegel te zijn voor de Braziliaanse maatschappij, waar het je als kansloze jongere werkelijk onmogelijk wordt gemaakt ook maar iets van je leven te maken.Dus is het niet zo gek dat er dit soort dingen gebeuren. Na afloop beantwoordde de regisseur, een vlotte, intelligente Braziliaan van begin 30 met muts, wat vragen en beleefde we een mooie totaalervaring. Toen we de zaal uitliepen, namen we afscheid van 2 mensen en bleven we met zijn drieen over...