Goed, het DJ'en afgelopen zaterdagnacht verliep goed. Ik moest om 1 uur beginnen en werd voorafgegaan door twee dertigers (wellicht veertigers) die een laptop in het mengpaneel hadden geplugd en met een of andere wauwse software allerlei muziek aan elkaar mixten. Toen ik er - redelijk onder de indruk zijnde - een blik op wierp, vertel één van hen dat het niet hun schuld was. Eerst begreep ik hem niet helemaal, maar toen zag ik dat MeatLoaf's Paradise By The Dashboard Light er tussen stond en kon ik de opmerking plaatsen. 'Ja, het werd aangevraagd. Wij draaien het liever ook niet'. Ik antwoordde dat het blijkbaar een probleem nog steeds bestond. Ook nu zijn er nog steeds jongeren die om dat nummer komen vragen. Op een studentenverening waar ik ook wel 's draai, kan ik dan altijd antwoorden dat we hem wel op plaat hadden, maar dat die gebroken is. Of dat een bewuste actie was, weet ik niet, maar ik ben de dader dankbaar.

Toen ik eenmaal aan de gang was, vloog de tijd eigenlijk voorbij, en ben ik zelfs nog een uur langer doorgegaan. Het hoogtepunt voor mij was toch wel een paar stuiterende 30'ers op de potten en pannen-industrial van Die Krupps (Wahrer Arbeit, Wahre Lohn). Verder is zo ongeveer elk redelijk bekende 80s klassieker wel langs gekomen. Het leukste vond ik het laatste uurtje, waarin ik (inmiddels bij gestaan door een kameraad) het over een wat alternatieve boeg gooide met o.a. Teenage Riot van Sonic Youth en het onvolprezen The Holiday Song van the Pixies. Tijdens Teenage Riot kwam iemand een verhaal afsteken over The Feelies. Over hoe die band ooit een grote passie voor hem was geweest. Sonic Youth deed hem er weer aan denken. Hij vertelde ook over de gelijkenissen tussen Lou Reed en de zanger van The Feelies. Ik beloofde hem het album The Good Earth - zijn favoriet - eens te beluisteren. Soulseek is al aan het zoeken.