Afgelopen weekend was me d’r eentje:
Donderdagochtend vertrok ik naar Werchter, om daar Bjork, Radiohead en Underworld live te zien. Alhoewel Bjork zich niet van haar meest toegankelijke kant liet zien (een half uur alleen maar rustige, onbekende albumtracks, tot op het saaie af), barste het concert op een gegeven moment helemaal los en was alles ronduit fantastisch. Hyperballad, It's In Our Hands, Pluto en het prachtige Human Behaviour als welverdiende toegift. En daarbij nog een prachtige vuurwerkshow boven het podium. Wauw. Radiohead deed het daarna ook al goed. Opvallend was de haast schattige uitvoering van 'Kid A', een nummer waarvan ik niet direcht had verwacht dat ze dat live zouden spelen. En Jonny Greenwood in de weer met zijn touchpad tijdens Everything In Its Right Place is een genot om naar te kijken en luisteren. Ook mooi was de acappella toegift van Thom Yorke, op een moment dat de rest van de band het podium al had verlaten. Het publiek zong het refrein van Karma Police nog eenmaal mee, met volle overgave. Kippenvel. Underworld deed even later hun ding en het was mooi om te zien hoe zij de menigte bijna tot aan zonsopgang toe aan het dansen hielden. Mij incluis. Doe dat maar eens in Landgraaf. Desalniettemin had ik wel het idee dat ze erg op de automatische piloot speelden. En de versie van Kitten, na Moaner toch wel het beste Underworld-nummer, was eigenlijk het aanhoren niet echt waard.
Die nacht kon ik de slaap maar moeilijk vatten. En toen ik eenmaal sliep, duurde het niet lang meer voordat de zon onze tent verwarmde. Die ochtend was ik dan ook niet echt op mijn best en een vervelend gevoel maakte zich meester van mijn keel. Die middag ging ik terug naar Leiden, want die nacht zou ik DJ'en op het zomerslotfeest van Catena. Op het station van Leuven kocht ik een Standaard, en tot mijn schrik las ik dat een voetballer van Kameroen was overleden tijdens een of ander overbodig toernooi. Veel verder in mijn Standaard kwam ik niet, want al snel viel ik in slaap. Eenmaal in Leiden duurde het niet lang meer voordat ik naar Catena moest, om daar plaatjes te gaan draaien.
Gelukkig stond M. me daar terzijde. De avond begon met twee hardcore punkbands. Tussen de twee optredens door draaide M. gelukkig de plaatjes, want ik vond beide bands werkelijk het aanhoren niet waard en had me op dat moment het liefst opgesloten in een donker, geluidloos hol. Maar de realiteit was anders, jammergenoeg. Na de tweede band kon het feest dan wel losbarsten. En uiteindelijk draaiden we van half 12 tot kwart over 7. Ik weet amper meer wat we gedraaid hebben, alleen nog dat ik vond dat ik Helter Skelter van The Beatles moest draaien, aangezien het thema van die avond Apocalypse was. En zo geschiedde. M. kende het nummer niet, en kon haast niet geloven dat de Beatles ooit zo'n hard nummer hadden geschreven. Uiteindelijk viel ik rond een uur of 8 's ochtends voldaan in slaap.
Verder was er ook nog Parkpop dit weekend. Maar daarover meer in een volgende post.
Donderdagochtend vertrok ik naar Werchter, om daar Bjork, Radiohead en Underworld live te zien. Alhoewel Bjork zich niet van haar meest toegankelijke kant liet zien (een half uur alleen maar rustige, onbekende albumtracks, tot op het saaie af), barste het concert op een gegeven moment helemaal los en was alles ronduit fantastisch. Hyperballad, It's In Our Hands, Pluto en het prachtige Human Behaviour als welverdiende toegift. En daarbij nog een prachtige vuurwerkshow boven het podium. Wauw. Radiohead deed het daarna ook al goed. Opvallend was de haast schattige uitvoering van 'Kid A', een nummer waarvan ik niet direcht had verwacht dat ze dat live zouden spelen. En Jonny Greenwood in de weer met zijn touchpad tijdens Everything In Its Right Place is een genot om naar te kijken en luisteren. Ook mooi was de acappella toegift van Thom Yorke, op een moment dat de rest van de band het podium al had verlaten. Het publiek zong het refrein van Karma Police nog eenmaal mee, met volle overgave. Kippenvel. Underworld deed even later hun ding en het was mooi om te zien hoe zij de menigte bijna tot aan zonsopgang toe aan het dansen hielden. Mij incluis. Doe dat maar eens in Landgraaf. Desalniettemin had ik wel het idee dat ze erg op de automatische piloot speelden. En de versie van Kitten, na Moaner toch wel het beste Underworld-nummer, was eigenlijk het aanhoren niet echt waard.
Die nacht kon ik de slaap maar moeilijk vatten. En toen ik eenmaal sliep, duurde het niet lang meer voordat de zon onze tent verwarmde. Die ochtend was ik dan ook niet echt op mijn best en een vervelend gevoel maakte zich meester van mijn keel. Die middag ging ik terug naar Leiden, want die nacht zou ik DJ'en op het zomerslotfeest van Catena. Op het station van Leuven kocht ik een Standaard, en tot mijn schrik las ik dat een voetballer van Kameroen was overleden tijdens een of ander overbodig toernooi. Veel verder in mijn Standaard kwam ik niet, want al snel viel ik in slaap. Eenmaal in Leiden duurde het niet lang meer voordat ik naar Catena moest, om daar plaatjes te gaan draaien.
Gelukkig stond M. me daar terzijde. De avond begon met twee hardcore punkbands. Tussen de twee optredens door draaide M. gelukkig de plaatjes, want ik vond beide bands werkelijk het aanhoren niet waard en had me op dat moment het liefst opgesloten in een donker, geluidloos hol. Maar de realiteit was anders, jammergenoeg. Na de tweede band kon het feest dan wel losbarsten. En uiteindelijk draaiden we van half 12 tot kwart over 7. Ik weet amper meer wat we gedraaid hebben, alleen nog dat ik vond dat ik Helter Skelter van The Beatles moest draaien, aangezien het thema van die avond Apocalypse was. En zo geschiedde. M. kende het nummer niet, en kon haast niet geloven dat de Beatles ooit zo'n hard nummer hadden geschreven. Uiteindelijk viel ik rond een uur of 8 's ochtends voldaan in slaap.
Verder was er ook nog Parkpop dit weekend. Maar daarover meer in een volgende post.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home