Het is zowat al weer een week geleden dat ik het Tsjechische Kolya zag, maar de film is te mooi om niets over te schrijven. Bovendien heb ik sindsdien geen film meer gezien - waar dit weekend wel verandering in zal komen, als ik alleen al zie wat er morgenavond op BBC2 komt. Kolya is gesitueerd in Praag ten tijde van de Russische bezetting. De film gaat over Louka, een charmeur die graag een Trabant wil en daarom besluit een schijnhuwelijk aan te gaan met een Russische, in ruil voor een smak geld. Zij ziet Praag als tussenstation, want ze vlucht al snel weg naar haar Duitse minnaar, haar zoontje van vijf (Kolya) bij haar moeder achter latend. Wanneer de moeder in het ziekenhuis wordt opgenomen (en later overlijdt), wordt Kolya bij Louka ondergebracht. Deze zit absoluut niet op een kind te wachten, maar heeft weinig keus. De communicatie tussen de twee verloopt - mede door het taalverschil - uiterst stroef, maar langzaam maar zeker ontdooit aan beide kanten het ijs en ontstaat er een heuse vriendschapsband. Wanneer de moeder het kind uiteindelijk op komt halen, zit je eigenlijk allang niet meer op haar te wachten en hoop je dat de twee vrienden ooit verenigd worden. Het bijzondere aan de film vond ik de humor. Met name de scene waarin duidelijk wordt dat Kolya doorheeft dat zijn oma dood is, en een graf van speelgoed maakt, is prachtig. Op het moment dat Louka een kijkje komt nemen, en ontdekt dat Kolya het 'lichaam' heeft afgedekt met een BH van een van zijn minnaressen, lag ik dubbel van het lachen. Een prachtige film, die zijn Oscar (1996: Beste Buitenlandse Film) zeker verdiend heeft. Van regisseur Jan Sverak heb ik eigenlijk nooit meer wat gehoord.