Van de week Benny's Video van Michael Haneke gezien. De man die ooit een aanslag pleegde op mijn emotionele huishouding met Funny Games, maakt met zijn oudere films tot dusverre minder indruk op me. Het draait in zowel Funny Games en bijvoorbeeld Der Siebente Kontinente vooral om (bruusk) geweld en de reacties daarop. Maar waar Funny Games me ook daadwerkelijk betrok bij de slachtoffers, doet Benny's Video veel minder met me. Het is allemaal te bedacht en vooral te onecht. In Funny Games merk je dat Haneke een strateeg is in het verfilmen van een heel spectrum aan emoties. Alhoewel de hand waarmee hij dit doet ook al zichtbaar is in Siebente Kontinente en Benny's Video, is het duidelijk dat Haneke een aantal films nodig had om zijn talent tot wasdom te laten komen. Ben benieuwd of, en zo ja hoe hard, zijn derde film 71 Fragmente Einer Chronologie Des Zufalls aankomt. Misschien is het feit dat ie in het lijstje van Vido Liber's films staat een hoopvolle indicatie.